Op een mooie donderdagmorgen in mei zat ik al vroeg aan de koffie. Ik bevond me in een flat in Veenendaal op de negende verdieping en de zon stond recht op het balkon. Eigenlijk heet dat met een deftig woord de loggia omdat het een inpandig balkon betrof. Het uitzicht was fenomenaal, het flatgebouw staat aan de rand van de bebouwing met het uitzicht over de hele omgeving. Ik was daar omdat mijn broer en zijn vrouw verhuisden naar hun pas opgeleverde appartement. Het appartement is gebouwd als nultreden woning. Dat betekent dat er al rekening  wordt gehouden met de eventuele gevolgen van het ouder worden. Zo zijn er geen drempels, extra brede deuren en is er een grote hal waar alle kamers op uitkomen, zodat je met een rolstoel gemakkelijk door het huis kunt rijden. Verder is het zo dat de onderste drie lagen bestemd zijn voor bewoners die zorg nodig hebben. Mocht één van de bewoners van een hogere verdieping later ook zorg nodig hebben dan is deze zorg aanwezig.

Waarom deze ontboezemingen?  Wel, in een recent gehouden commissievergadering van de gemeenteraad van Lopik werd voorlichting gegeven over de komende veranderingen in de zorgsector, met name in de Wet Maatschappelijke Ontwikkelingen, de WMO. Deze verandering -zeg maar gerust een stevige bezuiniging- heet  met een mooi woord ‘de kanteling’. Daarbij zal meer en meer een beroep gedaan moeten worden op onze eigen financiële verantwoordelijkheid en het versterken van de zelfredzaamheid. Daarom het voorgaande verhaal, als je bij het ouder worden moeilijker ter been wordt zullen er aanpassingen aan je huis gedaan moeten worden. Is daar dan nog geld voor? Of moet ik dat zelf gaan betalen? Ook Lopik krijgt daar mee te maken. Op dit moment zijn er nog maar  weinig nultreden woningen in Lopik. Het wordt daarom hoog tijd vooruit te kijken en actie te ondernemen. Echter, onze gemeente heeft nog betrekkelijk weinig ruimte om te mogen bouwen. Dat betekent dat als we ouder worden en zorg nodig hebben, we naar elders moeten verhuizen, buiten onze kennissenkring, familie en vrienden. Of durven we het aan om ook eens wat hoger te bouwen, stel je eens voor: hier en daar een appartementencomplex van vijf of zes hoog. De kosten voor de zorg stijgen door de vergrijzing enorm, misschien de hoogte van de woningen dan ook maar? Ik heb het gevoel dat dit het waard is om over na te denken.   

Deze column is geschreven voor 'Onze IJsselstreek" van 3 juni 2011